s p i r i t u e l e b l o g |
U w d a g e l i j k s e d o s i s i n s p i r a t i e :) |
Op het juiste spoor...
s p i r i t u e l e b l o g |
U w d a g e l i j k s e d o s i s i n s p i r a t i e :) |
Er was eens heel erg lang geleden een klein Grieks eiland tussen Santorini en Kreta. Met een mooi en warm klimaat. Mensen op het eiland leefden heel erg gelukkig daar.
De mensen van het eiland kenden elkaar, en iedereen kende Adara. Ze was een prachtige jonge vrouw. Met blondere haren zo mooi en dik, blauwgroene heldere ogen, nog helderder dan het kristalheldere water van de rivier. Haar lippen waren zo mooi rood en vol. De mensen vonden haar zo mooi en keken naar haar op. Adara was niet alleen beeldschoon, ze was ook lief en haar hart was zuiver en puur. Bijna elke dag liep Adara naar de markt in het dorp. Ze begroette de mensen vrolijk en vervolgde haar weg. Op een dag merkten de bewoners en marktkramers op dat ze Adara al een tijdje niet meer gezien hadden. De dagen verstreken , maar niemand zag haar nog. Toen bekenden van de koning vroegen waar zijn beeldschone dochter was , zuchtte de koning zwaar. Ach zegt hij, ze wil niet meer buitenkomen. Ik heb al vanalles geprobeerd, ik weet mezelf geen raad. Ze zit haar dagen te verdoen op haar kamer, op mooie zonnige dagen komt ze nog niet in de buurt van de openlucht . Al snel ging dit jammere verhaal rond maar niemand begreep waarom. Op een dag zat Adara zoals elke dag stil op haar kamer. Ze zat maar voor zich uit te staren en haar blik leek wel zielloos. Opeens hoorde ze gekraak in de muur. Ze dacht eerst dat het niks was, maar daarna hoorde ze duidelijk een soort gekrets in de oude kasteelmuren. Ze keek op naar de muur, maar zag niks. Zou het de wind zijn, vroeg ze zich af. Ze keek door haar klein raampje naar buiten en zag aan de bomen dat de wind matig was. Enkel de dunne takken bewogen op en neer door de wind. Het jonge meisje stond op en bewoog haarzelf naar de spiegel. Ze keek weer naar haarzelf, maar haar blik was levensloos. Ze zuchtte diep. Krrr Krrrr Krrr, daar was het vreemde geluid weer. Wat zou dat toch kunnen zijn? Plots ziet het meisje een klein stekelmuisje in de hoek. Het muisje keek haar aan. "Wat is dit toch. Waarom kom je niet buiten. "Op de een of andere manier was het pratende muisje zo overtuigend ongelofelijk , bizar en vreemd, dat ze opeens haar grootste geheim wou vertellen. Ze nam een hele diepe zucht en zei : Ik ben lelijk. Het muisje verschoot zichtbaar en krabde vertwijfeld aan zijn achterhoofd. Het muisje verdween al zo snel als hij kwam. Het meisje zat nog steeds op haar bed, en vroeg zich af of ze dit gedroomd had of niet. Gedroomd of niet, ze ging zoals elke avond al vroeg haar bed in. Ze zei slaapwel tegen haar ouders en vertrok op haar kamer, helemaal boven in het huis. De volgende morgen werd het meisje wakker , ze ging zoals elke morgen naar haar klein badkamertje achterin haar kamertje . Toen ze haar tandenborstel uit haar bekertje nam, keek ze in de spiegel. Maar wat ze zag was zo erg dat ze anderhalve meter achteruit deinsde. Ze moest nog dromen, want dit kon niet waar zijn.
0 Comments
Leave a Reply. |
![]() My life is like my harp, 50% I spend on tuning it, 40% I spend on playing out of tune, but the other 10% that's left feels like heaven on earth. :) Melissa Consuelo
|